కెరీర్ మొదట్లో సపోర్టింగ్ రోల్స్ చేసిందామె. కానీ, ఇప్పుడు సినిమా అయినా, వెబ్ సిరీస్ అయినా ఆమె సపోర్ట్ లేనిదే కథ ముందుకు కదలడం లేదు. పేరు తిలోత్తమ షోమ్. యాక్టింగ్ కెరీర్లో ఇరవయ్యేండ్ల జర్నీ పూర్తి చేసుకున్న ఈమె హిందీ, పంజాబీ, బెంగాలీ సినిమాలతో పాటు హాలీవుడ్లోనూ షార్ట్ ఫిల్మ్స్, మూవీల్లో నటించింది. హాలీవుడ్లో నటించిన కొద్ది మంది భారతీయ నటీనటుల్లో తిలోత్తమ ఒకరు. ఆమె యాక్టింగ్ జర్నీ గురించి ఆమె మాటల్లోనే...
‘‘మాది కోల్కతా. మా నాన్న ఢిల్లీలో పనిచేసేటప్పుడు నేను లేడీ శ్రీరామ్ కాలేజీలో చదువుకున్నా. ఇంగ్లిష్ లిటరేచర్లో డబుల్ మాస్టర్స్ చేశా. శ్రీరామ్ కాలేజీలో చదువుతున్నప్పుడే అర్వింద్ గౌర్ నడుపుతున్న అస్మిత థియేటర్ గ్రూప్ మెంబర్అయ్యా. మా నాన్న ఇండియన్ ఎయిర్ ఫోర్స్లో జాబ్ చేశారు. కొన్నేండ్లు ఒక ప్లేస్లో చేశాక వేరే ప్రాంతానికి ట్రాన్స్ఫర్ చేసేవారు. అలా ఇండియాలో చాలా ప్రాంతాలకు వెళ్లాం. మా ఆయన కునాల్, జయాబచ్చన్ సిస్టర్ కొడుకు. అలా అమితాబ్ బచ్చన్ ఫ్యామిలీ మాకు రిలేటివ్స్ అవుతారు.
నాటకాల్లో కూడా...
జీవితంలో జరిగే కొన్ని విషయాలు చాలా ఆశ్చర్యంగా అనిపిస్తాయి. నేను నాలుగేండ్లు న్యూయార్క్లో ఉంటే అప్పుడు ఒక్క ఇంటర్నేషనల్ సినిమా ఛాన్స్ కూడా రాలేదు. ముంబై షిఫ్ట్ అయ్యాక అవకాశాలు రావడం మొదలైంది. న్యూయార్క్ యూనివర్సిటీలో ఎడ్యుకేషనల్ థియేటర్లో మాస్టర్స్ ప్రోగ్రామ్ చేశా. అందులో భాగంగా అమెరికా జైల్లో ఉన్న నిందితులకు నాటకాల గురించి చెప్పేదాన్ని. అలాంటి కొన్ని ప్రాజెక్ట్స్ చేశాక, ముంబై వెళ్లా. దానికంటే ముందే ఒకసారి సెలవుల్లో ముంబై వెళ్లినప్పుడు ఒక సినిమాలో నటించా. అదే ‘మాన్సూన్ వెడ్డింగ్’. అలా నా మూవీ కెరీర్ 2001లో మొదలైంది. అందులో నేను చేసింది పనిమనిషి పాత్ర. ఒక పక్క సినిమాల్లో చేస్తూనే నాటకాల్లో కూడా నటించా. ఆ తర్వాత హిందీతోపాటు ఇంగ్లిష్లోనూ చాలా అవకాశాలు వచ్చాయి. ఇంగ్లిష్– ఆస్ట్రేలియన్ మూవీ ‘ద వెయిటింగ్ సిటీ’లో 2009లో నటించా. ఆ తర్వాత మహాశ్వేతాదేవి నవల ఆధారంగా తీసిన ‘గ్యాంగర్’ అనే సోషల్ అవేర్నెస్ సినిమాలో చేశా. అలాగే, ‘తాషెర్ దేశ్’ అనే బెంగాలీ మూవీలో నటించా. హిందీ, బెంగాలీ, పంజాబీ, నేపాలీ, జర్మన్ భాషల్లో నటించా. నటించాలి అన్న ఒకే ఒక్క ప్లాన్ తప్ప మరేదాని గురించి నేను ఆలోచించడం లేదు. నెట్ఫ్లిక్స్లో స్ట్రీమ్ అవుతున్న ‘టూత్ పరి : వెన్ లవ్ బైట్స్’ అనే ఫాంటసీ థ్రిల్లర్ సిరీస్లో చేశా.
యాక్టింగ్ గురించి..
కెరీర్ మొదట్లో సపోర్టింగ్ రోల్స్ చేశా. వాటిలో మూడు సీన్లు, రెండు రోజులు షూటింగ్ఉండేవి. అవి చిన్న రోల్స్ అని ఆలోచించకుండా మనసుపెట్టి చేస్తే అనుకున్నదానికంటే మంచి ఫలితం వస్తుంది. ఇచ్చిన మూడు సీన్లు సరిగా చేయకపోతే మళ్లీ అవకాశం రాదు. నేను గత ఇరవై ఏండ్లుగా యాక్టింగ్ కెరీర్లో ఉన్నా... ప్రతి రోజు షూటింగ్కి వెళ్లేటప్పుడు అదే నా మొదటి, చివరి ప్రాజెక్ట్ అనుకుని వెళ్తా. అప్పుడే నేను వందశాతం యాక్టింగ్ చేయగలను. పాత్రకు తగిన న్యాయం జరుగుతుంది. ఇరవై ఏండ్ల తర్వాత ఇప్పుడు... చేయడానికి చాలా పని ఉంది అనిపిస్తుంది. ఇప్పటివరకు ఎలా నటించానో ఇకపై కూడా అలాగే చేస్తుంటా. ఎలాంటి మార్పు కోరుకోవట్లేదు. ఇరవై ఏండ్లుగా నేను వేసుకున్న పునాది మీదే మరో ఇరవై ఏండ్ల వరకు కంటిన్యూ కావచ్చు. ఇప్పటివరకు పర్సనల్, ప్రొఫెషనల్ లైఫ్కి సమానంగా టైం కేటాయించా. కానీ, రాబోయే రోజుల్లో వర్క్ ఎంత ఉన్నా, పర్సనల్ లైఫ్కి కొంత ఎక్కువ టైం తీసుకోవాలి అనుకుంటున్నా. నా వర్క్ విషయంలో నేను మా అమ్మానాన్నల్లా సింపుల్గా, ధైర్యంగా ఉండాలనుకుంటా. ఒక అడవిలో నడుస్తూ, దాన్ని గార్డెన్లా తీర్చిదిద్దాలి అనుకుంటే... అందుకోసం ఓర్పు చాలా అవసరం. నా వర్క్ కల్చర్ అలానే ఉంటుంది.
రా ఏజెంట్గా..
‘ది నైట్ మేనేజర్’లో నేను రా ఏజెంట్గా నటించా. ఇలాంటి పాత్ర నాకు చాలా ఏండ్ల క్రితం హృతిక్ రోషన్తో ఒక ప్రాజెక్ట్ చేస్తున్న టైంలో వచ్చింది. ఆ తర్వాత మళ్లీ దాని ఊసే లేదు. కానీ, మళ్లీ అలాంటి రోల్ నా దగ్గరకు వచ్చింది. నటించేటప్పుడు డైరెక్టర్ నా మీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని నిలబెట్టుకోవడం నా బాధ్యత అనుకుంటా. మీరానాయర్ తీసిన ‘మాన్సూన్ వెడ్డింగ్’ నా మొదటి సినిమా. అందులో ఎలిసా అనే పాత్రలో చేశా.
డైరెక్టర్స్ స్టయిల్ అది
ప్రతి డైరెక్టర్కి ఒక స్టయిల్ ఉంటుంది. అంతేకానీ, ఇంటర్నేషనల్ స్టయిల్ ఆఫ్ డైరెక్షన్ అనేది ఏం ఉండదు. మనదేశంలో నేను నటించిన డైరెక్టర్స్ అంతా చాలా టాలెంటెడ్. వాళ్ల స్టయిల్లో వాళ్లు డైరెక్షన్ చేస్తారు. వాళ్లు చెప్పినట్టు నటించడం వల్లే ‘కిస్సా: ది టేల్ ఆఫ్ ఎ లోన్లీ గోస్ట్’, ‘ఎ డెత్ ఇన్ ది గంజ్’లో నా నటనకు విమర్శకుల ప్రశంసలు కూడా దక్కాయి. ‘సర్’ మూవీలో పర్ఫార్మెన్స్కి బెస్ట్ యాక్ట్రెస్గా ఫిల్మ్ఫేర్ అవార్డ్ అందుకున్నా.
ప్యాండెమిక్ నేర్పించింది
మానసిక ఆరోగ్యాన్ని బ్యాలెన్స్ చేసుకోవడం చాలా ఇంపార్టెంట్. అందుకోసం ఎక్కువగా నడవడం, బుక్స్ చదవడం చేసేదాన్ని. యాంగ్జైటీ, డిప్రెషన్ నుంచి బయటపడేందుకు ఇతరులతో మాట్లాడేదాన్ని. నా చుట్టూ ఉన్న వాళ్లని నవ్వుతూ నవ్విస్తూ ఉండేదాన్ని. ప్యాండెమిక్ మధ్యలో మా అమ్మకు క్యాన్సర్ అని తెలిసింది. ఆ టైంలో ఫ్యామిలీ, ఫ్రెండ్స్తోపాటు తెలియనివాళ్లు కూడా మాపై ప్రేమ, దయ చూపించారు. వర్క్ కంటే లైఫ్లో ఇంకేదో ఉంది అనిపించింది. లైఫ్ అనే ఈ రేస్లో పరుగెత్తడం కొంత సేపు ఆపాలి. మనకోసం కొంత టైం ఇవ్వాలి అననే విషయం తెలుసుకున్నా.’’
గోల్ పెట్టుకోను
యాక్టర్ పియూష్ మిశ్రా నేను చదువుతున్న కాలేజీకి వచ్చాడు. అక్కడ నేను ఆయన్ని చూశా. ఆయన ఒక క్యారెక్టర్ నుంచి ఇంకో క్యారెక్టర్కి చాలా ఈజీగా ట్రాన్స్ఫార్మ్ అయ్యేవాడు. ఆయనలోని ఆ ఎబిలిటీ చూసి ఆశ్చర్యపోయా. ఆ టైంలో నేను బుద్ధిస్ట్ లైఫ్ ఫిలాసఫీ గురించి తెలుసుకుంటున్నా. ఒక్కో మనిషిలో ఉండే సామర్థ్యం గురించి అప్పుడే నాకు తెలిసింది. ఇంట్రావర్ట్గా ఉండే నేను, నా ఆశల్ని ఎక్స్ప్రెస్ చేయాలనుకున్నా. అది ఆర్ట్తోనే సాధ్యమవుతుంది అనిపించింది. కానీ, నాకు అది ఒక సవాల్. ఆ తర్వాత నేను మా ఫ్యామిలీతో యాక్టింగ్ గురించి చెప్పా. మా పేరెంట్స్ చాలా సపోర్ట్ చేశారు. ఏదో ఒక గోల్ పెట్టుకుని దానికి బానిస కావాలనుకోలేదు. అందుకే నన్ను ఎగ్జైట్ చేసిన ప్రతి క్యారెక్టర్ ఎక్స్పీరియెన్స్ చేస్తున్నా.
పాత్రకు తగ్గట్టు
నేను మొదటి సినిమాలో పనిమనిషిగా చేశా. అందులో నా ముఖం నలుపు రంగులో ఉంటుంది. అయినా, ఆ క్యారెక్టర్ని ఆడియెన్స్ యాక్సెప్ట్ చేశారు. చాలామంది చాలారకాలుగా కామెంట్స్ చేశారు. కొందరు ‘మా పనిమనిషి నీ అంత నల్లగా ఉండదు. తెల్లగా, అందంగా ఉంటుంది’ అనేవాళ్లు అది వేరే విషయం. అయితే, ఆ సినిమా అయ్యాక, నాకు ఎక్కువగా పనిమనిషి క్యారెక్టర్సే వచ్చాయి. ఆ తర్వాత ఒక అమెరికన్ సినిమాలో కూడా డార్క్ స్కిన్తో ఒక క్యారెక్టర్లో నటించా. మేకప్ లేని ముఖాలే సింప్లిసిటీతో, అందాన్ని రెట్టింపు చేస్తాయి. యాక్టర్ అంటే పాత్రకు తగ్గట్టు నటించాలి. దానికోసం అందంగా కనిపించాలి. అవసరమైతే అందవిహీనంగా కనిపించాలి. ఇచ్చిన క్యారెక్టర్కి న్యాయం చేయాలి. అంతేకానీ, అందంగా ఉన్నవాళ్లే నటించాలి అనుకోవడం కరెక్ట్ కాదు.
::: ప్రజ్ఞ
