ఆఫీసుకి వరసగా సెలవులు వస్తే మరో రెండు, మూడు రోజులు సెలవు పెట్టి మా పెద్దమ్మ ఊరికెళ్ళి సరదాగా గడిపి రావటం, మళ్ళీ అలాంటి వీలు కుదిరే వరకూ ఎదురు చూడటం నా పని. పెద్దమ్మ ఊరు కాస్త దూరమే. అయినా ఆ ఊళ్లోని అందమైన పొలాలు, పెద్ద చెరువు, దాని పక్కనే రామాలయం నన్ను అటువైపు లాగుతుంటాయి. రెండో అన్నయ్య కృష్ణతో నా అనుబంధం కాస్త ఎక్కువే. ఇద్దరం చిన్నప్పట్నించీ ఫ్రెండ్స్లా ఉండేవాళ్ళం. ‘‘అమ్మా ..రేపు పెద్దమ్మ దగ్గరికి వెళ్ళొస్తానే” అన్నాను రాత్రి భోజనం ముందు కూర్చుని. ‘‘పచ్చళ్ళు కట్టిస్తా. తీసుకెళ్ళు’’ అంది అమ్మ.
‘‘వాళ్ళు గొప్పగా ఉన్న వాళ్ళే. వాళ్లకవన్నీ ఎందుకు ?”
‘‘అవేవి మాట్లాడకు. తీసుకెళ్ళు” అంది అమ్మ. సరే అంటూ లేచి చేయి కడుక్కుని, అమ్మ కొంగుతో చేతులు తుడుచుకున్నా. మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే మొదటి బస్సెక్కి ఊరు చేరా. నన్ను చూడగానే ఇద్దరు చెల్లెళ్లు, అన్నయ్య కృష్ణ చుట్టూ చేరి నా చేతుల్లో ఉన్న బ్యాగ్ తీసుకుని కజ్జికాయలు, అరిసెలు చూసి సంతోషంతో కేకలు పెట్టారు .‘‘అవి అక్కడ పెట్టి ముందు టిఫిన్ చేద్దువు రారా వాసు” అంది ప్రేమగా మా పెద్దమ్మ జానకి.
టిఫిన్ చేశాక, కృష్ణ నన్ను బయటకు లాక్కెళ్లి ‘‘ఒరేయ్ నాతో రా. చాలా ముఖ్య మైన పనుంది” అని కారెక్కాడు. నేనూ చేసేది లేక పక్క సీటులో కూర్చుని ‘‘ఎక్కడికీ ?’’ అన్నా. అన్నయ్య చాలా అమాయకుడు నిజానికి. కానీ వాడు నాకు షాక్ ఇవ్వబోతున్నాడని తెలియదు. ‘‘తొందరెందుకు చూద్దువు గానీ” అంటూ వాడి హోటల్ ముందు నుంచే తీసుకెళ్లాడు. హోటల్ ముందు మా పెదనాన్న కనపడ్డాడు. ఆ ఊళ్లో రెండు పెద్ద హోటళ్లు మా పెదనాన్నవే. దాంతో కలిసొచ్చిన డబ్బులతో ఎన్నో ఇళ్లుకట్టించి బాడుగలకిచ్చాడు. మట్టి రోడ్ మీద చాలాసేపు వెళ్లాక చుట్టూ పచ్చని పొలాలతో వుండే పల్లెటూరిలోకి కారు వెళ్ళింది. పొలానికి ఆనుకుని ఉన్న ఒక చిన్న పెంకుటిల్లు ముందు కారు ఆపాడు. కిందకు దిగి చుట్టూ చూశా. ఇంటి ముందు మల్లె తీగ, గులాబీ మొక్కలు, చుట్టూ పెద్ద మామిడి చెట్లు, ఇంకోవైపు ఆవులు, రేకుల షెడ్డు, వాటి మధ్య ఇల్లు, అందమైన కుటీరంలా ఉంది.‘‘రా లోపలికి’’ అంటూ ముందు నడిచాడు అన్నయ్య. ముందు గదిలో సోఫాలో కూర్చున్నాం ఇద్దరం. లోపలినుండి మేం కూర్చున్న గదిలోకి అడుగు పెట్టింది ఒకమ్మాయి. ‘‘మధుమతి... ఇదుగో మా తమ్ముడు వాసు.ఈ రోజే వచ్చాడు” అని నన్ను చూపించి నా వైపు తిరిగి ‘‘నీకు కాబోయే వదిన’’ అన్నాడు.
ఆ మాట వినగానే ఆశ్చర్యంతో నోట మాట రాలేదు. ‘‘మీ గురించి ఎప్పుడూ చెప్తుంటారు మీ అన్నయ్య” అంది మధుమతి నన్ను చూసి నిండుగా నవ్వుతూ.
చేతలుడిగిన నన్ను చూసి ‘‘ఏరా వాసు.. నిన్నే’’ అని చేత్తో నన్ను కదిలించాడు. నేను తేరుకుని లేచి నిలబడి నమస్కారం పెట్టా.
‘‘కాఫీ తెస్తాను కూర్చోండి” అని చెప్పి వెళ్ళింది కాబోయే వదిన. తనటు వెళ్ళగానే అన్నయ్యా వైపు వెంటనే తిరిగి ‘‘ఏంటిరా అన్నయ్య ఇది. అయ్యే పనేనా !! పెదనాన్న సంగతి తెలిసే ఇలా చేస్తున్నావా?” అన్నా.
దానికి సమాధానంగా చిరునవ్వు నవ్వి ‘‘చూస్తుండు. నేను మాత్రం ఈ మధునే చేసుకుంటాను” అన్నాడు. వాడి గుండె ధైర్యాన్ని చూసి విస్తు పోయా. ఎందుకంటే నాకు పెద్దనాన్న గురించి బాగా తెలుసు. అందరూ తాను చెప్పినట్లు వినాలని అనుకునే మొండివాడు. అయితే నాకు తెలియందల్లా అన్నయ్య కృష్ణ మొండితనం. దాంతో వాడు ఎదుర్కోబోయే కష్టాలు. వాడి వైపు అపనమ్మకంతో చూసి కళ్ళెగరేశా. ఇంతలో మధుమతి కాఫీలు పట్టుకొచ్చింది. ముగ్గురం కలిసి చాలా సేపు మాట్లాడుకున్నాం. ఆ రోజు రాత్రంతా మధుమతి గురించే చెప్తూ పడుకున్నాడు అన్నయ్య. ‘‘అసలు సంగతి చెప్పు. మధుమతి ఎలా పరిచయం?’’ అడిగా. ‘‘అబ్బో అది లాంగ్ స్టోరీ’’ అంటూ చెప్పటం మొదలెట్టాడు.
ఇంటర్ తోటే చదువు ఆపేశాడు కృష్ణ. బాగా తెలివైన వాడే. కానీ చదువు మీద ధ్యాస ఉండేది కాదు. దాంతో కృష్ణ నాన్నగారు మోహన్ రావు బాగా ఆలోచించి ఊరు చివరన హై వే పక్కన హోటల్ పెట్టించి దాన్ని కృష్ణకు అప్పగించాడు. ‘‘ హోటల్ పక్కనే అమ్మాయిల డిగ్రీ కాలేజీ ఉండేది. అమ్మాయిలు చాలామంది ఆ హోటల్కి వచ్చేవాళ్లు. అలా వస్తున్న అమ్మాయిల్లో మధుమతి కూడా ఉండేది. మొదటి రోజు మధుమతిని చూడగానే నా గుండెల్లో గంటలు మోగాయి. కళ్ళార్పకుండా ఆ అమ్మాయినే చూడసాగా. టిఫిన్ చేసి ఫ్రెండ్స్తో నవ్వుకుంటూ వెళ్లిపోయింది. కౌంటర్ ముందున్న వారిని పంపించేసి మధుమతి కూర్చున్న టేబుల్ వైపు చూశా. అప్పటికే ఆ అమ్మాయి వెళ్లిపోయింది. కౌంటర్ వదలి హోటల్ బయటకు పరుగెత్తి అటూ ఇటూ చూశా. గుంపులుగా వెళ్తున్న అమ్మాయిల మధ్యలో ఆ అమ్మాయి ని గుర్తుపట్టలేకపోయా. దూరంగా బస్టాప్లో అప్పుడే వచ్చిన బస్సులోకి ఎక్కుతున్న మధుమతిని చూసి వెనుతిరిగా. ఉదయం కాలేజీ టైం నుంచీ హోటల్కి వస్తున్న అమ్మాయిలను గమనిస్తూ మధుమతి కోసయే వెదికేవి నా కళ్ళు. పదిహేను రోజుల పాటు ఆ అమ్మాయి కనపడలేదు. ప్రతి క్షణం ఆ అమ్మాయి గుర్తొచ్చేది” చెప్పడం ఆపాడు అన్నయ్య. ‘‘తర్వాతేమైంది..’’ ఆసక్తిగా అడిగా.
వాడేమీ మాట్లాడకుండా నా వైపు చూసి ‘‘ఎందుకురా చాలా ఉత్సాహంగా అడుగుతున్నావు? కొంప దీసి నువ్వేమైనా ప్రేమలో పడ్డావా?” అన్నాడు.‘‘అంత సీన్ లేదులే” అన్నా. వాడు మాట్లాడ లేదు. పక్కకు తిరిగి చూశా. మంచి నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. మరుసటి రోజు మిగతాది అడగాలి అనుకుని నిద్రకు ఉపక్రమించా. మరుసటి రోజు అన్నయ్య నా కంటే ముందే లేచి హోటల్కు వెళ్లిపోయాడని తెలిసి నేనూ త్వరగా టిఫిన్ ముగించి హోటల్కి వెళ్లా. చాలా సేపు వాడు పనిలో బిజీగా ఉండిపోయాడు. మధ్యాహ్నం కౌంటర్ దిగి నన్ను మధుమతి ఊరికి తీసుకెళ్లాడు. అక్కడే ముగ్గురం కలిసి భోజనాలు చేశాం. సోఫాలో చేరగిలబడి కూర్చుని ‘‘వదినా.. మీ స్టోరీ చెప్పండి” అన్నా నవ్వుతూ.
‘‘మీ అన్నయ్యా? పెద్ద మాయగాడు” అంది ప్రేమగా అన్నయ్య వైపు చూస్తూ. ‘‘చెప్పనా మీరు చేసిన పనులు” అడిగింది చిలిపిగా. ‘‘చెప్పుకో ...నాకేం భయం” అన్నాడు అన్నయ్య నవ్వుతూ. నాక్కాబోయే వదిన , నావైపు చూసి ‘‘అది నేను డిగ్రీ కాలేజీలో చేరిన కొత్త. ఫ్రెండ్స్తో కలిసి కాలేజీ పక్కనే ఉండే హోటల్ కెళ్ళి స్నాక్స్ తిని వచ్చే వాళ్ళం. అదుగో అక్కడ మీ అన్నయ్య నా వెంట పడ్డాడు. ఓరోజు కృష్ణ ను మొదటిసారి గమనించా. కౌంటర్లో కూర్చుని తన వైపు మాటిమాటికి చూడటం. మరుసటి రోజు వెళ్లి కూర్చోగానే మెల్లిగా కౌంటర్ వైపు చూశా. కౌంటర్లో ఎవరో పెద్దాయన కనిపించడంతో చేతుల్లోకి మెనూ తీసుకున్నా.
‘‘చెప్పండి మేడం. ఏం తీసుకుంటారు” అన్న మాట వినపడి మెనూ చూస్తూ ‘‘మసాలా దోసె తీసుకు రా” అంది.‘‘మా దగ్గర ఈ సారి ఉల్లి దోశ తిని చూడండి’’ అన్న మాట విని తలెత్తి చూసింది మధుమతి ఎదురుగా కౌంటర్ లో కూర్చుని తననే చూసే యువకుడు. ‘‘మీరిక్కడ సర్వరా” అంది అనుమానంగా చూసి, ‘‘హోటల్ మాదేనండి. కౌంటర్లో మా నాన్న ఉన్నారు. ఆయన ఈ ఊరి చైర్మన్ కూడా” అన్నాడు.‘‘సరే. చెప్పానుగా” అన్నాను ఇబ్బందిగా. కృష్ణ కిచెన్లోకి వెళ్లి స్వయంగా తానే దోశె వేయటం చూసి అక్కడ ఉన్న పనివాళ్ళంతా ముక్కున వేలేసుకున్నారు. దోశెను ప్లేట్లో వేసుకుని తీసుకెళ్లి నా ముందరపెట్టాడు. ఒకసారి కృష్ణ వైపు చూసి తల వంచుకుని తినటం మొదలుపెట్టా. చేసేదేమీ లేక అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయాడు కృష్ణ. మనసు ఉండబట్టలేక మళ్ళీ నా ముందుకొచ్చి ‘‘ఇంకా ఏం కావాలి? కాఫీ తెమ్మంటారా?’’ అన్నాడు.
‘‘ఇంకేం వద్దు” అని బిల్ డబ్బులు టేబుల్ మీద పెట్టి లేచి గబగబా బయటకు నడిచా. వెనక్కి తిరిగి కృష్ణను చూడాలి అనిపించినప్పటికీ ఆ కోరికను బలంగా ఆపుకుని ముందుకు వెళ్లా. మంత్రముగ్ధుడిలా నిలబడి పోయి, వేగంగా వెళ్తున్న నన్ను చూస్తూ ఉండిపోయాడు కృష్ణ. అప్పుడే వచ్చిన బస్సు ఎక్కుతూ తనకు తెలీకుండానే వెనక్కి తిరిగి చూశా. హోటల్ బయట నిలబడి తననే చూస్తున్న కృష్ణ కనిపించాడు. మా ఇద్దరి కళ్ళూ కలుసుకున్నాయి. ‘‘దొరికిపోయా’’ అనుకున్నా. ‘‘ఇది చాలు అనుకున్నాడు’’ కృష్ణ. అతని మొహంలో చిన్న నవ్వు కదలాడింది. చెప్పటం ఆపి ‘‘నా వల్ల కాదు గానీ , ఓయ్ మాంత్రికుడా మిగతాది నువ్ చెప్పింక” అని అన్నయ్య వైపు చూసి నవ్వుతూ లోపలికెళ్లింది నాక్కాబోయే వదిన.
ఇంటికెళ్ళాక రాత్రి భోజనాలు చేసి ఆరు బయట మంచాలు వేసుకుని పడుకున్నాం ఇద్దరం. అప్పుడడిగా ‘‘సస్పెన్స్ లో పెట్టకు. అసలెలా కుదిరింది మీ ఇద్దరికీ. అసలు విషయం చెప్పు” అని అడిగా. నా వైపు చూసి నవ్వి...‘‘ఏదో రా, రాసి పెట్టి ఉంది లే. అది కాదు కానీ..’’ అంటూ చెప్పసాగాడు కృష్ణ... మధుమతిని చూసినప్పుడల్లా ప్రపంచంలో తాను దొరికితే చాలు ఇంకేమీ అక్కర లేదు అనుకునేవాడిని. అయితే నాన్నగారిని చూడగానే నా ఆశలు చల్లారి పోయేవి. తను ఫ్రెండ్స్తో కలిసి వచ్చినప్పుడల్లా, మేమిద్దరం మాకు తెలియకుండానే చూపులు దొంగిలించుకునే వాళ్ళం. కొన్ని రోజుల తర్వాత మధుమతి కనపడలేదు. ప్రతి రోజూ ఎదురు చూసా. ఒక రోజు మధుమతితో కలిసి వచ్చే అమ్మాయిని హోటల్లో చూశా. ధైర్యం చేసి ఆ అమ్మాయి దగ్గరికి వెళ్లి వాకబు చేశా. ‘‘వారం నుంచీ కాలేజీకి రావటం లేదు” అని చెప్పింది.
‘‘తెలియదు’’ అంది. నేనలాగే నిలబడి చూసి, ‘‘ప్లీజ్’’ అన్నా. నా మొహం చూసి ఏమనుకుందో ఊరి పేరు, అమ్మాయి తల్లి పేరు చెప్పింది.మరుసటి రోజు టైం దొరకగానే ఆ ఊరికి కారెక్కి వెళ్ళిపోయా. చాలా చిన్న పల్లెటూరు. అడ్రస్ తేలికగానే దొరికింది. ఆ చిన్న ఇల్లు, ఆర్థిక స్థితి చూడగానే మనసు చివుక్కుమంది. బయట నిలబడి పేరు పిలవగానే బయటకు వచ్చిన మధుమతి తల్లి నన్ను చూసి ‘‘మీరెవరు? ఎవరు కావాలి? ” అంది. వివరాలు చెప్పిన తర్వాత ‘‘అమ్మాయికి జ్వరం వచ్చింది. వారం నుంచి చాలా నీరసంగా ఉంది” అంది.
నేను చొరవగా లోపలికి వెళ్లి మంచం మీద నీరసంగా పడుకుని ఉన్న మధుమతిని చూసి ‘‘హాస్పిటల్కి వెళ్దాం. నేను బయట ఉంటా రండి” అని మధుమతి తల్లికి చెప్పి, ఇద్దరినీ హాస్పిటల్ తీసుకెళ్లా. అక్కడ చేర్పించి, డబ్బులు కట్టి, వారం తర్వాత కోలుకున్నాక ఇంటికి తీసుకెళ్లి దింపేశా. దాదాపుగా మరో వారం పాటు ప్రతి రోజూ ఆ ఊరెళ్ళి మధుమతిని కలిశా. ఆ తరువాత కొన్ని రోజులకి మధుమతి కాలేజీకి రావటం మొదలు పెట్టింది. ‘‘నా మనసు తాను తెలుసుకుని, తన ఆర్థిక పరిస్థితి చెప్పి, నాకు దూరంగా ఉండటానికి ప్రయత్నించటం, నేను మెల్లిగా తనకు ధైర్యం చెప్పి,పెండ్లి చేసుకుంటానని ప్రమాణం చేయటం అన్నీ ఒక ఏడాదిలో జరిగి పోయాయ”ని చెప్పటం ఆపి. ‘‘ఇక పడుకోరా. నిద్దరొస్తుంది” అని గురక కొట్టటం మొదలెట్టాడు.
వారం తర్వాత నేను మా ఊరికి వెళ్ళిపోయా. అప్పుడప్పుడు అన్నయ్య ఫోన్ చేస్తుండేవాడు. ఒక రోజు పెద్దమ్మ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది. ప్రేమ పెండ్లి విషయంలో గొడవపడి, అన్నయ్య ను ఇంట్లోనుంచి పెదనాన్న బయటకు పంపించేశాడని, తాను చూసిన అమ్మాయిని చేసుకుంటేనే అన్నయ్యకు ఇంట్లో, ఆస్తిలో స్థానం ఉంటుందని పెద్ద నాన్న స్పష్టం చేశాడని తెలిసి నేను ఆశ్చర్యపోలేదు. ఎందుకంటే నాకు పెద్ద నాన్న గురించి బాగా తెలుసు.
కోటీశ్వరుల అమ్మాయి సంబంధం రాగానే పెద్ద నాన్న పెండ్లి చూపుల కార్యక్రమం మొదలెట్టాడట. అప్పుడు అన్నయ్య తన ప్రేమ విషయం చెప్పాడట. దాంతో పెద్ద నాన్న తాను చెప్పిన సంబంధం చేసుకుంటేనే ఇంట్లో ఉండాలని, లేకుంటే హోటల్ కూడా ఇవ్వనని అన్నాడట. మాట.. మాట పెరిగి అన్నయ్య ఇంట్లో నుంచి వెళ్ళిపోయాడు. చాలా రోజులు వాడెటు వెళ్లిపోయాడో మాకెవరికీ తెలియలేదు. ఇంట్లోనుండి వెళ్లిపోయిన అన్నయ్య దాదాపుగా రెండేండ్లు ఎక్కడెక్కడో తిరుగుతూ, చిన్న చిన్న పనులు చేసుకుంటున్నాడనీ, తాను ఆర్థికంగా నిలదొక్కుకునే వరకూ మధుమతిని చేసుకోనని ఫోన్ చేసి చెప్పేవాడు. మా ఇంటికి రమ్మని చాలా చెప్పి చూసాం కానీ అన్నయ్య రాలేదు. అటు వైపు మధుమతి కూడా వస్తున్న పెండ్లి సంబంధాలన్నిటినీ వద్దంటూ తన గురించి ఎదురు చూస్తుందని అన్నయ్య చెప్పినప్పుడు వారి ప్రేమను చూసి తెగ ముచ్చటేసేది. ప్రేమంటే అదీ, అలా ఉండాలి అనుకునేవాడిని.అలా ఇంకో రెండేండ్ల కాలం గడిచిపోయింది. ఇంతలో నాకు పెండ్లి ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టారు.
ఒకరోజు ఉదయం పెద్దమ్మ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది. పెద్దమ్మ చెప్పిన విషయం వినగానే కొయ్యబారి పోయా. అమ్మ పెదవి విరిచి ‘‘వాడి అదృష్టం అలా ఉంది” అంది నిరాశగా. అయినా... ఇన్నేండ్ల పాటు ఆ అమ్మాయిని చేసుకుంటానని చెప్పి, ఇప్పడిలా చేశాడేంటి?! అనుకుని చిరాకు పడ్డా.
నా బాధ గమనించిన అమ్మ ‘‘మనవాడు ఇష్టపడ్డ అమ్మాయి మన వాళ్ళే అని తెలిసింది. కానీ వాళ్లకేమీ లేదుట. బీదరికం మూలాన మీ పెదనాన్న ఒప్పుకోలేదుట’’ అన్న అమ్మ వైపు నిరాశగా చూశా. అన్నయ్యకు ఫోన్ చేయాలి అనిపించింది. కానీ మనస్కరించక మానేశా.పెళ్ళికి కొద్ది రోజుల ముందే అమ్మను బస్సెక్కించా. నాకు ఆఫీసులో సెలవు దొరక్క సరిగ్గా పెండ్లి రోజున వెళ్లా
అక్కడికి వెళ్లిన తర్వాత ఫోన్ చేసి పెండ్లి విశేషాలు చెప్పింది అమ్మ. అన్నయ్య పెద్దలు చూసిన అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకోవటానికి ఒప్పుకుని, ఇంటికి చేరుకున్నాడని, పెదనాన్న సంతోషంతో మరొక సంబంధం చూసి పెండ్లి నిశ్చయించారని తెలిసింది. నన్ను బాగా చిరాకు పెట్టిన విషయం ఏమిటంటే, అన్నయ్య చాలా సంతోషంగా ఉన్నాడని.. హోటల్ మళ్ళీ వీడి చేతికిచ్చారని. అప్పుడనిపించింది.. డబ్బు ముందు ప్రేమ ఓడి పోయిందని. అమాయకమైన మధుమతి గుర్తొచ్చి మనసంతా కలచి వేసేది.పెండ్లి హాల్లోకి అడుగు పెట్టా. పెదనాన్న చాలా సంతోషంతో అటూ ఇటూ తిరుగుతూ పనులన్నీ పురమాయిస్తున్నాడు. ఇంకా పూర్తిగా అతిధులు రాలేదు. నన్ను చూడగానే పెద్దమ్మ నవ్వుతూ వచ్చి నన్ను తన చేతులతో దగ్గరకు తీసుకుంది. అక్కడున్న గది వైపు చూపించి ‘‘మీ అన్నయ్య అక్కడున్నాడు వెళ్ళరా” అంది.గదిలోకి వెళ్లిన నన్ను చూసి ఆప్యాయంగా నవ్వి ‘‘ముందుగా వస్తావని అనుకున్నాను రా. పిన్ని చెప్పింది. ఆఫీసులో పని ఉందట కదా” అన్నాడు.అవునంటూ ముభావంగా తల ఊపా.పెండ్లి కాగానే నీతో చాలా విషయాలు చెప్పాలి. నా పక్కనే వుండు. ఎటూ వెళ్ళకు” అంటున్న అన్నయ్య మాటలు పూర్తి కాకుండానే వెళ్లి పెండ్లి పందిరి ముందు కాస్త దగ్గరలో కూర్చున్నా.
అన్నయ్యను తీసుకొచ్చి పెండ్లి పందిరి కింద కూర్చో బెట్టి మంత్రాలు చెప్తున్నారు. పెండ్లి కూతురిని కూడా తీసుకొచ్చి కూర్చోబెట్టి పెండ్లి తంతు మొదలెట్టారు. నా పక్కన కూర్చున్న ఒకతను నన్నేవో వివరాలు అడగసాగాడు. కానీ ఆ బాజాల చప్పుళ్లలో నాకేమీ వినిపించలేదు. ఉన్నట్లుండి బాజాలు పెద్దగా మోగసాగాయి. ఆహూతులందరూ లేచి అక్షింతలు వేయటానికి ముందుకు నడిచారు. నేను కూడా కాస్త ముందుకెళ్లి అక్షింతలు చల్లే టైంకి అనుకోకుండా పెండ్లి కూతురు వెనక నిలబడ్డ స్త్రీని చూశా. ఆమెను ఎక్కడో చూసినట్లుగా అనిపించి, అంతలోనే గుర్తొచ్చి అయోమయానికి గురయ్యా. ఆవిడ మధుమతి తల్లి ! ‘ఆవిడ ఇక్కడకి ఎలా వచ్చిందబ్బా’ అనుకుంటూ పెండ్లి కూతురి వైపు చూశా. అక్కడ తల వంచుకుని తాళి కట్టించుకుంటున్న పెండ్లి కూతురిని చూసి మరింత ఆశ్చర్యపోయా. పెండ్లి కూతురు మరెవరో కాదు.. మధుమతి. చూస్తున్నది కలో, నిజమో అర్థం కాలేదు. ఆనందంతో మంటపం మెట్లెక్కి పందిరి వద్దకు నడిచా. పెద్దమ్మ పక్కన నిల్చొని పెండ్లి సంబురాన్ని మనసారా చూడసాగా. పసుపు బట్టలతో సంతోషంగా నిల్చొని అతిథుల ఆశీర్వచనాలు అందుకుంటూ నా వైపు చూసి నవ్వుతున్న అన్నయ్య వదినల్ని తృప్తిగా చూశా. అతిథులంతా భోజనాలు చేసే సమయంలో పెద్దమ్మ నేను కూర్చున్న చోటికి వచ్చి ‘‘మీ అన్నయ్య కష్టాలు తెలిసి వాడికి ఫోనులో చాలా నచ్చ చెప్పి, నే చెప్పినట్లు చేయమని ఒప్పించి పిలిపించానురా. వీడు రాగానే మీ పెదనాన్న సంతోషించి ఆఘమేఘాల మీద సంబంధాలు చూడటం మొదలెట్టాడు. వచ్చిన సంబంధాలను నేను రహస్యంగా తిప్పి కొట్టి. వీడి ప్రేమ కథ తెలిసి ఎవరూ రావటం లేదని, బీదింటి అమ్మాయైనా పరవాలేదు అనే వరకూ మీ పెదనాన్నను తెచ్చి, మధ్యవర్తుల ద్వారా మధుమతి సంబంధం తెప్పించా. తాను చెప్పిన అమ్మాయితో పెండ్లి చేస్తున్నానని మీ పెద్దనాన్న ఎంత సంతోషంగా ఉన్నాడో. అదృష్టం ఏమిటంటే వీడు ప్రేమించిన అమ్మాయి వివరాలు పూర్తిగా మీ పెద్ద నాన్నకు తెలియవు. ఇదంతా దేవుడు మీద భారం వేసి చేశా నాయనా. కన్న కొడుకుని అడవుల పాలు చేయలేనుగా. ఏమిటో..ఇప్పటి వరకూ అంతా అనుకున్నట్లుగానే జరిగింది. ఎప్పటికైనా మీ పెదనాన్నకు ఈ విషయం తెలిసిన రోజు నా పరిస్థితి ఊహించుకుంటేనే భయంగా ఉంది. అన్నింటికీ ఆ వెంకట రమణ మూర్తే దిక్కు’’ అని గబగబా చెప్పింది. ‘‘నువ్వెళ్ళి మీ అన్నయ్యతో భోజనాలకు కూర్చో’’ అంది.పెండ్లి పందిరి ముందువైపు వేసిన సోఫాలో కూర్చుని ఆనందంగా మాట్లాడుకుంటున్న అన్నయ్య వదినలను చూసి నా మనసంతా చెప్పలేని సంతోషంతో నిండిపోయి, అతిథులందరినీ పేరు పేరున పలకరిస్తూ , అసలు విషయం తెలియక సంతోషంతో హడావిడి చేస్తున్న పెద్దనాన్నను చూస్తుండిపోయా.
ఫోన్ : 9347220957
